|
||||||||||||||||||||||||
Program ramowy ART FORUM BERLIN
Vernissage: Piatek, 21. września 2007, godz. 20 Wycinanki / Cutouts Kasia Kmita (PL) Kurator: Agnieszka Kurgan we współpracy z BWA Galerie Wrocław wystawa trwa 21.09. - 11.10.2007 Koncert: Piątek, 21. września 2007, godz. 22 Los Waldos |
||||||||||||||||||||||||
Katarzyna Kmita (ur. 1972) na stałe mieszka i tworzy we Wrocławiu. Jest absolwentką tutejszej Akademii Sztuk Pięknych. W 1998 roku otrzymała nagrodę Rektora ASP w prestiżowym Konkursie im. Eugeniusza Gepperta. Jej twórczość została także wyróżniona przez czasopismo Elle. Loga firm, szyldy, neony reklamowe, które na stałe wpisały się już w miejski krajobraz i stały się częścią współczesnego folkloru, są główną inspiracją twórczości Katarzyny Kmity. Wśród ażurowo oddanych kolorowych kwiatów, pawich piór, liści pojawiają się dobrze znane znaki firmowe czy fragmenty haseł reklamowych. Ale nie tylko, bo przecież symbolami kultury popularnej są także postacie z bajek animowanych, hip-hopowcy czy wszechobecne telefony komórkowe. One także zostają „wplątane” w ornament łowickiej wycinanki, a tym samym stają się elementem współczesnej sztuki ludowej. Wycinanki Kasi Kmity od razu rzucają się w oczy. Intensywne barwy, stanowcze kontrasty i syntetyczna forma sprawiają, że wodzi się za nimi wzrokiem. Zwabieni, podchodzimy bliżej i wkraczamy w świat łowickich ornamentów, spośród których wyłaniają się Atomówki, Królewny Śnieżki, żelowe misie Haribo, graficiarze i loga największych światowych korporacji. Połączenie tradycyjnych motywów łowickich ze współczesnymi formami znaków firmowych i kształtnymi bohaterami kreskówek mogłoby wydawać się ryzykowne. Na pierwszy rzut oka zupełnie do siebie nie pasują. Coca-cola i koguciki? Żelkowy misiek zaplątany w liściasty gąszcz? A jednak to tylko pozory. Loga otaczają nas zawsze i wszędzie w drodze do pracy, w domu, w szkole, w środkach komunikacji miejskiej. Wpisały się na stałe w nasz krajobraz i stanowią nieodłączną część naszej codzienności. A jeżeli obrać logo z jego znaczenia i skupić się jedynie na jego graficznej formie, pozbawić konotacji z produktem lub ideą to pozostanie jedynie zgrabny, dekoracyjny znak graficzny. Podobnie stanie się z postaciami popkultury i telewizyjnymi idolami. Można powiedzieć, że loga i telewizja to nasz miejski folklor. Takim właśnie tropem podąża Kasia Kmita tworząc wycinanki. W zamierzchłych czasach, czyli w II połowie XIX wieku, kobiety w powiecie łowickim zajmowały się wycinaniem bogato zdobionych „gwiozd”. Dekorowały je dobrze znanymi motywami z otaczającego je świata, najczęściej były to kwiaty, liście i koguciki. A skoro teraz więcej dookoła nas logotypów i telewizji niż fauny i flory, to przekształcenie rozpoznawalnego znaku firmowego (przecież Atomówki to też logo) w ludowy emblemat wydaje się mieć stuprocentowe uzasadnienie. Wycinanki Kasi Kmity prezentują logo nobilitowane. Czyż jego udział w tworzeniu dzieła sztuki nie jest dla niego awansem kulturowym, a może kulturalnym? Logo i marka to nasza nowa ludowość i jako taka właśnie jest przedstawiona w pracach Kmity. Wycinanki artystki zbudowane są na zasadzie kontrastów. Jednym z nich jest opozycja powierzchni „zakolorowanej” do powierzchni „zaczernionej”. Wyrazisty, intensywny kolor, mocno odcinający się od czarnej obwiedni nadaje pracom Kasi Kmity ostrości i charakteru. Jest też bezpośrednim nawiązaniem do tradycji wycinanek łowickich. Tych nawiązań jest zresztą więcej. Nie tylko wykorzystywanie tych samych motywów roślinnych i zwierzęcych, przedstawianie elementów rzeczywistości, ale przede wszystkim kontur zdecydowany, konkretny, który jest naturalną konsekwencją zastosowanej techniki. Techniki wymagającej, precyzyjnej i czasochłonnej. W ten sposób powstaje kolejna dwoistość kontrast przestrzeni „wyciętej” do „wypełnionej”. Ponadto wszystkie prace Kasi Kmity dają dwa odmienne rezultaty. To, co możemy oglądać na wystawie to oficjalna wersja. Podczas jej powstawania pozostają tak zwane efekty uboczne, czyli, najprościej ujmując, góra wielobarwnych ścinków. One nie poddają się prawom ładu, harmonii i symetrii, z którymi mamy do czynienia patrząc na gotową wycinankę. Jedyne prawo, jakie ich dotyczy, to prawo grawitacji, kiedy odpadają od kolorowego kartonu odcięte jednym pociągnięciem noża. Zaprezentowane na wystawie wycinanki to kawał solidnego rzemiosła, warsztatowa wprawka przekładająca się na doskonały artystyczny efekt. Rzemiosło i uwrażliwienie na otaczający nas świat połączyły się w pracach Kasi Kmity i wspólnie stworzyły dzieła sztuki, na które miło popatrzeć i nad którymi można się zastanowić, czy raczej które sprzyjają myśleniu. Być może stanowią one nie tylko kwintesencję współczesności, ale także od tej współczesności odskocznię, ponieważ dzięki wewnętrznemu porządkowi i harmonii stoją w opozycji od miejskiego chaosu. Deutsche Version >>> |
||||||||||||||||||||||||
Katarzyna Kmita-Pukocz Urodzona w 1972 r. w Nowej Rudzie. Studia na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.W 1996 r. uzyskała dyplom z malarstwa. Studia w pracowniach prof. Józefa Hałasa i prof. Stanisława Kortyki (pracownia dyplomująca), oraz w pracowni prof. Andrzeja Basaja, gdzie zrealizowała aneks do dyplomu z grafiki artystycznej. Wystawy indywidualne: 1995 - "Wystawa rysunku", ASP, Wrocław 1996 - "Wystawa podyplomowa", Arsenał Miejski, Wrocław 1998 - "Malarstwo", Galeria DK, Złotoryja 2002 - "Kojące działanie liczby mnogiej", Galeria Karowa, Warszawa 2006 - "Dwie wycinanki", Auto Galeria, BWA Wrocław 2006 - "Czasopisma kobiece", Uniwersytet Wrocławski, Wrocław Wystawy zbiorowe: 1996 - "Malarstwo, Grafika, Rzeźba", Galeria Akademii, Brunszwik, Niemcy 1997 - "Bielska Jesień `97", Galeria Bielska BWA, Bielsko Biała Galeria Kameralna, Słupsk Bałtycka Galeria Sztuki, Ustka - "Promocje `96", Państwowa Galeria Sztuki Legnica 1998 - "XVII Festiwal Polskiego Malarstwa Współczesnego", BWA, Szczecin -"Krajowa Wystawa Malarstwa Młodych - Konkurs im. Eugeniusza Gepperta", BWA, Wrocław 2000 - "Międzynarodowy konkurs rysunku", Muzeum Architektury, Wrocław - "Najgroźniejsze pędzle", Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego, Królikarnia, Muzeum Narodowe, Warszawa - "X Salon Plastyki Egeria", Galeria Sztuki Współczesnej, Ostrów Wielkopolski 2001 - "IV Biennale Małych Form Malarskich", Galeria Sztuki Wozownia, Toruń - "Bielska Jesień", Galeria BWA, Bielsko Biała - "Ni pies, ni wydra - wielorasowe malowidła", Galeria Karowa, Warszawa 2002 - "XXXV Ogólnopolski Konkurs Malarstwa - Bielska Jesień", BWA Salon Sztuki Współczesnej, Bydgoszcz - "Świeżo malowane", Galeria Karowa, Warszawa - "Ulica nie jest dla dzieci", wystawa i aukcja dzieł sztuki dla "Fundacji dla Polski", Galeria Karowa, Warszawa 2003 - "Jajeczko", Galeria Karowa, Warszawa - "Survival 1" , Uniwersytet Wrocławski, Wrocław 2004 - "Opakowanie na duszę", ASP, Wrocław - "Survival 2" , Uniwersytet Wrocławski, Wrocław - "Teraz tu pokazujemy", Stare Jatki, Wrocław - "Plaża", Galeria BB, Kraków - "Międzynarodowe Biennale Pasteli Nowy Sącz", BWA, Nowy Sącz 2005 - "Survival 3" , Browar Mieszczański, Wrocław - "6 rano", Galeria Karowa, Warszawa - "II Międzynarodowe Biennale Pasteli Nowy Sącz", Pałac Sztuki, Kraków Samorządowe Centrum Kultury, Mielec Galeria Sztuki Współczesnej, Olsztyn Zamek Ksišżšt Pomorskich, Szczecin Miejska Galeria Sztuki, Zakopane Galeria Sztuki Współczesnej "Profil", Poznań Galeria Sztuki Współczesnej, Włocławek Galeria BWA "Piwnice", Kielce Vystavna sien UBS, Bratysława, Słowacja - "Wystawa poplenerowa", BWA, Nowy Sącz - Wałbrzyska Galeria Sztuki BWA "Zamek Książ", Wałbrzych 2006 - "Survival 4" , Dworzec Główny PKP, Wrocław Nagrody: Nagroda Ministra Kultury i Sztuki "Promocje `96" Nagroda Rektora Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, "Konkurs im. Eugeniusza Gepperta" Nagroda "Trofea ELLE" Publikacje o artyście: "Najgroźniejsze pędzle", Agnieszka Rayzacher, Katarzyna Świeżak, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 2000 "Who is who w Polsce", Leksykon Biograficzny IV wydanie, Wydawnictwo Who is Who Poland, Poznań 2004 "Od malarstwa materii do pop-artu, malarstwo Katarzyny Kmity - Pukocz", Monika Tryskuć, Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego, praca licencjacka pod kierunkiem dr Andrzeja Jarosza, Wrocław 2005 |
||||||||||||||||||||||||
home |